[et_pb_section][et_pb_row][et_pb_column type=”4_4″][et_pb_text]Therapiesessies met vrijwilligers en inmates
Folsom State Prison*. Elk jaar laat deze gevaarlijkste gevangenis van Amerika een groep mannen toe om daar vier dagen vrijwillig groepstherapie te doen. Deze mannen zijn tussen de 20 en eind 50 met het profiel van een gewone buurman. Wat ze gemeen hebben is een kwestie in hun leven: over werk, verslaving, relaties, zichzelf. Waarom kan ik geen hechte relatie aangaan? Wat moet ik in dit leven? Wat wil ik in het werk?
De gevangenis wordt bevolkt door zware ‘inmates’ die moord en andere zware vergrijpen op hun naam hebben staan. Ze zien er vervaarlijk uit met harde getekende koppen. Niet goed te lezen wat er in hen omgaat. Dat brengt spanning. De een zwijgt. De ander lijkt op ontploffen te staan. Iemand anders probeert grip te krijgen op zijn emotie. Er broeit van alles. De inmates zijn vooraf overeengekomen dat ze hun ‘gang’-rivaliteit buiten de sessies te laten.
Begeleiders die zijn er ook. Voor de kijker is niet duidelijk wie dat zijn. Zij maken gebruik van rituelen aan de start en aan het eind van elke sessie. Deze check-in (beantwoorden door de groep van sonore geluiden, zie trailer) en check-uit is stevig verankerd in het programma. Het blijkt nodig want het gaat er vaak heftig aan toe. Zie hier de trailer (2.01 min.).
In de emotie geduwd
Bij de eerste sessie zitten bezoekers en inmates allemaal in een kleine kring. De gezichten staan op scherp. Niemand geeft iets prijs wat er in hem omgaat. In het gesprek komen de gevoeligheden naar boven. Iemand flipt omdat hij zich beoordeeld voelt. Een ander explodeert. De begeleiders, en ruige gevangen, kennen het gevolg van het drukken op de emotionele knoppen. Ook de inmates blijken volleerde therapeuten. Het patroon van de sessies verloopt als volgt:
1. Het groepslid (bezoeker of inmate) wordt geraakt door een thema. Dit ‘meldt’ hij. Vaak agressief en dreigend.
2. De begeleiders en inmates dagen hem uit om in zijn angst te stappen. Hij wil niet, wil ’tough’ zijn.
3. Hij wordt uitgelokt en in zijn emotie geduwd. Hij flipt, er volgt een fysieke ontploffing.
4. De begeleiders en inmates SPRINGEN op de man. Deze wordt nog bozer en gaat voor ’the kill’.
5. Nog meer inmates op de man. Hij kan niet weg.
6. Hij breekt. Tranen. Hij herkent zijn pijn, weet waar het vandaan komt, spreekt dit uit en wordt rustig.
7. Einde ‘gesprek’, nazorg en hughing van iedereen. De man gaat weer rustig terug naar zijn stoel.
Samewerkingslessen
Er zitten veel overeenkomsten tussen moeizame samenwerking en de gespreksessies in Folsom. In deze documentaire vind ik hetzelfde mechanisme terug wat ook te herkennen is in moeilijke samenwerking:
- Kost wat kost het EGO willen hoog houden
- Het EGO wordt doorbroken door conflict; ’n serieus event kan dit enkel doorbreken.
- Na de doorbraak gloort transitie, de situatie verbetert blijvend
- Het hoog houden van het EGO
- Het EGO doorbreken met conflict
- Transitie gloort na doorbraak